Bu karar, maden işletmelerine “ülkenin elektrik ihtiyacı” gerekçesiyle tapuda zeytinlik olarak kayıtlı alanlarda faaliyet izni verilmesini düzenleyen yönetmelik hükmünün iptali istemine ilişkindir; düzenleme, zeytinlik sahasında madencilik yapılmasının başka türlü mümkün olmaması hâlinde Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının kamu yararı gerekçesiyle izin verebilmesini ve bunun karşılığında maden şirketinin zeytinlikleri taşımayı, mümkün değilse faaliyetten sonra alanı rehabilite etmeyi ve eşdeğer büyüklükte yeni zeytin bahçesi tesis etmeyi taahhüt etmesini öngörüyordu; Danıştay, maden faaliyetlerine ilişkin izinlerin ilgili kanunlarda öngörülen sınırlamalara tabi olduğunu, 3573 sayılı Kanun’un zeytinlik sahaları için koyduğu mutlak yasağı ve istisnaları (sadece zeytinyağı fabrikası ve benzeri tarımsal küçük ölçekli işletmeler; sınırlı imar istisnası) aşan bir serbestiyetin yönetmelikle yaratılamayacağını, bu anlamda Bakanlığın yönetmelikle zeytinlik alanlarda madencilik ruhsatlandırmasını mümkün kılan yeni bir istisna yaratamayacağını belirterek, yetki yönünden ve normlar hiyerarşisi bakımından yönetmelik hükmünü iptal etmiştir; mahkeme, zeytinlik sahaların daraltılmaması ve zarar görmemesi yönündeki yasal korumanın, idari taahhütname ve “sonradan rehabilitasyon” sözüyle bertaraf edilemeyeceğini de vurgulamıştır.