10 Eylül 1921 tarihli ve 151 sayılı "Ereğli Havzai Fahmiyesi Maden Amelelerinin Hukukuna Müteallik Kanun", Zonguldak-Ereğli kömür havzasında çalışan maden işçilerinin temel haklarını güvence altına alan, Türkiye iş hukuku tarihinde önemli bir sosyal düzenleme olarak öne çıkar. Kanun, maden işçileri için barınma (koğuş ve hamam), sağlık (hastane, eczane, doktor), dinlenme ve ibadet (mescit) gibi asgari yaşam koşullarının sağlanmasını zorunlu kılmakta; 18 yaş altı çocukların çalıştırılmasını, angaryayı ve zorla çalıştırmayı yasaklamaktadır. Günlük çalışma süresi 8 saatle sınırlandırılmış, fazla mesai için işçinin rızası ve çift ücret şartı getirilmiştir. Ayrıca iş kazası ve ölüm hâllerinde tazminat hakkı tanınmış, bu haklar için mahkemeye başvurma ve yasal temsil yetkisi de düzenlenmiştir. Ücretlerin kayıt altına alınması, en az ücretin belirlenmesi ve sosyal dayanışma sandıklarına katkı gibi hükümlerle işverenin yükümlülükleri artırılmıştır. Kanun, işçi haklarının korunması yanında işverenin sosyal sorumluluğunu da hukuki çerçeveye bağlamış ve mevcut ruhsat, şartname ve imtiyazlara derhal uygulanabilir hüküm kazandırmıştır.