Bu yazı, belediyelerin 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu’nda yer alan alım usullerini — özellikle “doğrudan temin” (m. 22) ve “pazarlık” (m. 21) — yanlış, dar ya da alışkanlığa dayalı kullanımından kaynaklanan idari ve mali riskleri ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır. Çalışma; 22/d ve 21/f bentlerine getirilen parasal limitlerin, bütçe tavanı (%10) ve “kısımlara bölme” yasağıyla nasıl iç içe geçtiğini açıklarken, 22/a-b-c ile 21/b gibi çoğu zaman göz ardı edilen alternatif hükümlerle yetkili servis sözleşmeleri, ani yapım işleri ve benzeri ihtiyaçların hukuka uygun şekilde yürütülebileceğini somut örneklerle göstermektedir. Böylece belediye yöneticilerine ve satın alma birimlerine “doğru usul–doğru yorum” rehberi sunarak saydamlık, rekabet ve kaynak verimliliği ilkelerine uygun bir satın alma kültürünün geliştirilmesine katkı sağlamayı hedefler.