1475 sayılı İş Kanunu’nun yürürlükte kalan tek maddesi olan 14. madde, işçilerin kıdem tazminatına ilişkin esasları düzenlemektedir. Buna göre, iş sözleşmesinin belirli nedenlerle sona ermesi durumunda (örneğin işverenin haksız feshi, işçinin haklı feshi, askerlik, emeklilik, evlilik, ölüm gibi) işçilere, her tam hizmet yılı için 30 günlük brüt ücret tutarında kıdem tazminatı ödenir. Tazminat hesabında, işçinin aynı işverene bağlı farklı işyerlerindeki süreleri de dikkate alınır; işyeri devri halinde eski ve yeni işveren birlikte sorumlu olur. Tazminata esas ücret sadece çıplak ücret değil, para ile ölçülebilir tüm hakları kapsar. Tazminat zamanında ödenmezse mevduata uygulanan en yüksek faiz işletilir. Aynı süreye birden fazla kıdem tazminatı ödenemez ve tazminatlar hiçbir şekilde sigorta ettirilemez. Ayrıca, bu madde fon kurulmasını da öngörmekte, ancak fonun uygulaması ayrı bir kanuna bırakılmıştır.